Σαν σήμερα, πριν από 561 χρόνια, η Βασιλεύουσα έπεσε στα χέρια των Οθωμανών – Το χρονικό της Άλωσης
Πέρασαν 561 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαΐου 1453. Την ημέρα που ακούστηκε το «Εάλω η Πόλις» και η Βασιλεύουσα, η «Πόλη των Αγίων», η «Θεοσκέπαστη», η «Πόλη του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης» έπεσε στα χέρια των Οθωμανών.
Η ημέρα αυτή προκάλεσε θρήνο και οδυρμό στον απανταχού ελληνισμό. Στο μυαλό όλων των Ελλήνων η Άλωση κατέλαβε κεντρική θέση ως η μεγαλύτερη εθνική απώλεια
Η φράση «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα' ναι» αντηχεί στις καρδιές όλων μας.
Μπορεί όταν ο Μωάμεθ Β' άρχισε να πολιορκεί την Πόλη, αυτή να θύμιζε σκιά του εαυτού της αλλά κανείς δεν πρέπει να λησμονεί τις ένδοξες στιγμές που έζησε επί Κωνσταντίνου ΙΑ΄ και γενικότερα την εποχή των Παλαιολόγων, όταν το κράτος ήταν πιο ελληνικό από ποτέ.
Το χρονικό της Άλωσης
Στις 28 Μαΐου 1453, μεγάλη λιτανεία πραγματοποιείται στη Βασιλεύουσα με κεφαλή τον Αυτοκράτορα. Όλος ο λαός και ο κλήρος, με δάκρυα στα μάτια, περιδιαβαίνει τα μισογκρεμισμένα τείχη και στο τέλος ο Κωνσταντίνος απευθύνει ψυχωμένο λόγο σε όλους, τους τελευταίους Έλληνες και Φιλέλληνες υπερασπιστές, τονώνοντας το ηθικό τους, κάνοντας όλα τα μάτια να δακρύσουν, ανάμεσα στις λαμπάδες και τα θυμιάματα που τύλιγαν τη Θεοσκέπαστη εκείνη τη νύχτα... Την τελευταία νύχτα της Πόλης μας...
«Σώσον Κύριε τον λαόν σου...» έβγαινε με θέρμη και πίστη από χιλιάδες στόματα Ελλήνων και Φιλελλήνων...
Η Βασιλεύουσα θρηνούσε βλέποντας το τέλος να έρχεται.
«Συγχώρεσέ με Κύριε», ψιθύρισε με φόβο και δέος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. «Συγχώρεσέ με ...και δώσε μου ανδρείο τέλος».
Πίσω του όλοι οι αξιωματικοί και οι αξιωματούχοι, όλος ο λαός, μεταλάμβανε το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χρηστού, ζητώντας συγχώρεση.
«Σαν να μην ήθελε να ξημερώσει η μέρα»
Εκείνο το πρωί, σαν να μην ήθελε ο ήλιος να φανεί, σαν να φοβόταν ακόμα και η μέρα.
Δεν είχε ακόμα ξημερώσει, όταν οι Οθωμανοί αλαλάζοντας σαν δαιμονισμένοι, ρίχτηκαν και πάλι στους ελάχιστους υπερασπιστές, που αναγκάζονταν να είναι διασπαρμένοι σε όλο το μήκος των τειχών, γιατί οι επιθέσεις εκδηλωνόταν ή μπορούσαν να εκδηλωθούν οπουδήποτε.
Καθώς οι Τούρκοι ορμούσαν, έβγαιναν ξοπίσω οι γενίτσαροι, τα αρπαγμένα παιδάκια που τα είχαν μεγαλώσει ως θηρία οι Τούρκοι...
Όμως οι λίγοι γενναίοι Έλληνες και Φιλέλληνες, με τον Ιουστινιάνη και μπροστάρη τον ίδιο τον Παλαιολόγο, αμύνονταν με ηρωισμό τέτοιο, που δεν έχει όμοιό του στην Ιστορία των λαών...
Πανηγύρισαν οι πολιορκημένοι! Είχαν αποκρούσει επιτυχώς την πρώτη επίθεση
«Κρατάτε αδερφοί μου! Υποχωρούν», φώναξε γεμάτος χαρά ο βασιλιάς. Οι χρυσοκίτρινες σημαίες με το Δικέφαλο αετό στα κάστρα της Πόλης άρχισαν και πάλι να κυματίζουν! Δυστυχώς όμως όχι για πολύ...
Οι εχθροί ήταν ασταμάτητοι. Τώρα ο Μεχμέτης έστελνε ξεκούραστους, τις ειδικές του δυνάμεις, τον επίλεκτο στρατό με συνοδεία δέκα χιλιάδων Γενιτσάρων, χτυπώντας στο πιο αδύνατο όπως πάντα σημείο των τειχών. Την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, δίπλα στην κοιλάδα του ποταμού Λύκου!
«Εάλωωω! Η Πόλις εάλωωωω»
Το τέλος έφτασε... Η Πόλη μόλις είχε πέσει στα χέρια των Οθωμανών.
Ο Κωνσταντίνος γύρισε το κεφάλι του. Ήταν πια ολομόναχος! Όλοι σχεδόν γύρω του είχαν πέσει σαν ήρωες! Ως Έλληνες!
«Δεν υπάρχει κανείς Χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;» φώναξε με όλη τη δύναμή του καθώς το σπαθί του κατέβαινε με ορμή σε έναν ακόμη Γενίτσαρο, φοβούμενος μην πέσει ζωντανός στα χέρια των Τούρκων!
Εκατοντάδες χρόνια μετά το Γένος εξακολουθεί να είναι ζωντανό. Όμως η Πόλη μας, η Αγιά Σοφιά βρίσκονται σε ξένα χέρια.
Η απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ Β' λίγο πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας
Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι...
Πρωτότυπο κείμενο:
Ἀπαρτίσας οὖν τὰ πάντα, ὡς αὐτῷ ἐδόκει καλῶς, ἔπεμψεν ἔνδον λέγων τῷ βασιλεῖ «Γίνωσκε τὰ τοῦ πολέμου ἤδη ἀπήρτησθαι• καὶ καιρός ἐστιν ἀπό τοῦ νῦν πρᾶξαι τὸ ἐνθυμηθὲν πρὸ πολλοῦ παρ' ἡμῖν νῦν• τὴν δὲ ἔκβασιν τοῦ σκοποῦ τῷ Θεῷ ἐφίεμεν. Τί λέγεις; Βούλει καταλιπεῖν τὴν πόλιν καὶ ἀπελθεῖν, ἔνθα καὶ βούλει, μετὰ τῶν σῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῖς, καταλιπὼν τὸν δῆμον ἀζήμιον εἶναι καὶ παρ' ἡμῶν καὶ παρά σοῦ; ἤ
ἀντιστῆναι καὶ σὺν τῇ ζωῇ καὶ τὰ ὑπάρχοντα ἀπολέσεις σύ τε καὶ οἱ μετὰ σέ, ὁ δὲ δῆμος αἰχμαλωτιστθεὶς παρὰ τῶν Τούρκων διασπαρῶσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ;»
Ὁ βασιλεὺς δ' ἀπεκρίνατο σὺν τῇ συγκλήτῳ• «Εἰ μἐν βούλει, καθὼς καὶ οἱ πατέρες σου ἔζησαν, εἰρηνικῶς σὺν ἡμῖν συζῆσαι καὶ σύ, τῷ Θεῷ χάρις. Ἐκεῖνοι γὰρ τοὺς ἐμοὺς γονεῖς ὡς πατέρας ἐλόγιζον καὶ οὕτως ἐτίμων, τὴν δὲ πόλιν ταύτην ὡς πατρίδα• καὶ γὰρ ἐν καιρῷ περιστάσεως ἅπαντες ἐντὸς ταύτης εἰσιόντες ἐσώθησαν καὶ οὐδεὶς ὁ ἀντισταίνων ἐμακροβίω. Ἔχε δὲ καὶ τὰ παρ' ἡμῖν ἁρπαχθέντα ἀδίκως κάστρα καὶ γῆν ὡς δίκαια καὶ ἀπόκοψον καὶ τοὺς φόρους τόσους, ὅσους κατὰ τὴν ἡμετέραν δύναμιν, κατ' ἔτος τοῦ δοῦναι σοι καὶ ἄπελθε ἐν εἰρήνῃ. Τί γὰρ οἶδας, εἰ θαῤῥῶν κερδᾶναι εὐρεθῇς κερδανθείς; Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ' ἐμόν ἐστιν οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».
Απόδοση:
(Ο Μεχεμέτ), αφού ετοίμασε τα πάντα όπως καλύτερα νόμιζε, έστειλε μήνυμα λέγοντας στο βασιλιά: «Μάθε ότι έχουν τελειώσει οι πολεμικές προετοιμασίες. Ήρθε πια η ώρα να κάνουμε πράξη αυτό που θέλουμε εδώ και πολύ καιρό. Την έκβασή του την αφήνουμε στο Θεό. Τι λες; Θέλεις να εγκαταλείψεις την Πόλη και να φύγεις, όπου θέλεις, μαζί με τους άρχοντές σου και τα υπάρχοντά τους, αφήνοντας αζήμιο το λαό και από μένα και από σένα; Ή θέλεις να αντισταθείς και να χάσεις τη ζωή σου και τα υπάρχοντά σου και συ και οι μετά σου, κι ο λαός αφού αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους, να διασκορπιστεί σ' όλη τη γη;» Κι ο βασιλιάς με τη σύγκλητο αποκρίθηκε: «Αν θέλεις να ζήσεις μαζί μας ειρηνικά, όπως και οι πρόγονοί σου, ας έχεις την ευλογία του Θεού. Γιατί εκείνοι θεωρούσαν τους γονείς μου ως πατέρες τους και τους τιμούσαν ανάλογα, κι αυτή την πόλη τη θεωρούσαν ως πατρίδα τους. Σε καιρό ανάγκης όλοι τους έτρεχαν μέσα να σωθούν και κανένας αντίπαλός της δεν έζησε πολλά χρόνια. Κράτα τα κάστρα και τη γη που μας άρπαξες άδικα, όρισε και ετήσιους φόρους ανάλογα με τη δύναμή μας κα φύγε ειρηνικά. Σκέφτηκες ότι ενώ νομίζεις πως θα κερδίσεις μπορεί να βρεθείς χαμένος; Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της• γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας».
newsbomb
Yπερ Βυζαντίου
ΑπάντησηΔιαγραφή"....Γιατί το Βυζάντιο είναι η ελληνική γλώσσα και η ορθοδοξία, δηλαδή τα δύο βασικά συστατικά της ελληνοσύνης. Βέβαια το Βυζάντιο ήταν μια πολυεθνική αυτοκρατορία, αλλά ήταν μια αυτοκρατορία ελληνόφωνη. Το ότι το Βυζάντιο ήταν ελληνόφωνο έσωσε όλον τον ελληνικό πολιτισμό. Οταν ο μεγάλος γάλλος ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ έγραφε ότι δεν υπάρχουν Γάλλοι, υπάρχουν μόνο γαλλόφωνοι, και όποιος μιλάει γαλλικά είναι Γάλλος εννοούσε ότι η γλώσσα είναι η σύμπτυξη όλου του πολιτισμού και όλης της παράδοσης. Και το Βυζάντιο είναι ελληνόφωνο από τον 7ο αιώνα.
Το Βυζάντιο είναι μεσαίωνας;
Καθόλου. Μεσαίωνας είναι η εποχή του ανταλλακτικού εμπορίου. Στο Βυζάντιο δεν υπήρχε ποτέ τέτοιο εμπόριο. Είχε το νόμισμα, έκανε αμέσως τη ρήτρα χρυσού. Επιπλέον είχε διοικητικούς θεσμούς. Αν ο αυτοκράτορας δεν έκανε συναυτοκράτορα κάποιον, δεν γινόταν τίποτε. Μπορούσε να κάνει συναυτοκράτορα όποιον ήθελε, ασχέτως αν τις περισσότερες φορές έκανε τον γιο του.
Δεν υπάρχει καν δυναστεία στο Βυζάντιο.
Εμείς λέμε, για παράδειγμα, η δυναστεία των Κομνηνών, αλλά αυτά είναι βλακώδη. Ο ελληνικός μεσαίωνας είναι η Τουρκοκρατία.
Τα 400 χρόνιαΤουρκοκρατίας».
Ελένη ΓλύκατζηΑρβελέρ Πηγή http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=324009
Κατά του Βυζαντίου (α μέρος)
ΑπάντησηΔιαγραφή".....με την επικράτηση του χριστιανισμού στο ανατολικό μέρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη, αρχίζει η επιχείρηση απαλείψεως οτιδήποτε ελληνικού, εκτός της γλώσσας. Ηδη από αρκετά νωρίς, οι χριστιανοί θεολόγοι, που είναι Ρωμαίοι υπήκοοι, στρέφονται κατά των Ελλήνων και οι συστηματικές επιθέσεις και διώξεις από την επίσημη εξουσία αρχίζουν με τους διαδόχους του Κωνσταντίνου (Κωνστάντιο Β', Θεοδόσιο Α' και Β', κ.λπ.).
Ο ελληνικός πολιτισμός διώκεται, ναοί γκρεμίζονται, το Μαντείο των Δελφών κλείνει, περιουσίες των Ιερών και ιδιωτικές διαρπάζονται, οι εορτές (Ελευσίνια Μυστήρια κ.ά.) καταργούνται, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξάγονταν από το 776 π.Χ. επίσης, βιβλία καίγονται, βιβλιοθήκες εξαφανίζονται, τα θέατρα σφραγίζονται, οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και εξοντώνονται ως «ειδωλολάτρες», ως κατεχόμενοι από την πλάνην των ανοσίων και μυσερών Ελλήνων, όπως αναφέρουν τα διατάγματα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, οι οποίοι από την αρχή έως το τέλος αποκαλούνται βασιλείς των Ρωμαίων. Ο αναγκαστικός και βίαιος εκχριστιανισμός επιβάλλεται με αποκλεισμούς, εξορίες, βασανιστήρια και στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Σκυθόπολη. Συνυπεύθυνοι σε αυτό το πογκρόμ είναι οι χριστιανοί, τα χριστιανικά Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας... Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρώτη δημόσια μαζική καύση ελληνικών βιβλίων έγινε στην Εφεσο με την προτροπή του Παύλου, τον 1ο μ.Χ. αιώνα, και συνεχίστηκε στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως επί Θεοδοσίου Α'. Επίσης το 415 μ.Χ., με τις προτροπές και το μίσος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κυρίλλου, ο φανατισμένος όχλος κατακρεουργεί με θραύσματα από πήλινα αγγεία τη φιλόσοφο Υπατία! Τέλος, ο χριστιανός Βυζαντινός αυτοκράτωρ Ιουστινιανός κλείνει το 529 μ.Χ. με διάταγμα τις φιλοσοφικές σχολές· ακόμα και τη σχολή των Αθηνών (εν Αθήναιες κελεύσας μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίαν) που είχε ιδρύσει ο Πλάτων τον 4ο π.Χ. αιώνα και επί εννέα αιώνες λειτουργούσε κανονικώς. Ο τελευταίος διευθυντής της, ο φιλόσοφος Δαμάσκιος, μαζί με άλλους καταφεύγουν -τι ειρωνεία!- στην περσική αυλή.―
Το φαινόμενο αυτό της διώξεως μέχρι εξαφανίσεως του ελληνικού πνεύματος είναι το πρώτο στην Ιστορία παράδειγμα θεσμισμένης και έμπρακτης μισαλλοδοξίας, το πρώτο παράδειγμα μαζικής εθνοκάρθαρσης και πνευματικής κάθαρσης, που δεν επιθυμεί τον άλλο, τον διαφορετικό: ο ελληνικός πολιτισμός πρέπει να εξαφανιστεί φυσικώς, ιδεολογικώς, πνευματικώς· παρέμεινε για τους Βυζαντινούς πάντα κάτι το ξένο, οι ίδιοι χρησιμοποιούν τον όρο έξωθεν ή θύραθεν.
Ο βυζαντινός χριστιανισμός έχρισε τον ελληνικό πολιτισμό ως τον κύριο εχθρό του και τον πολέμησε με όλα τα μέσα.
Το χριστιανικό Βυζάντιο δεν έχει ανάγκη τη φιλοσοφία, την έρευνα, τον διάλογο, αλλά τη θεολογία, τη μοναδική αλήθεια, το δόγμα.
Ο ελληνικός κόσμος είναι ο πολιτισμός της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της πολιτικής συμμετοχής, του εκκλησίας του δήμου. Ενώ ο βυζαντινός εκπροσωπεί την ανελευθερία, την αυταρχική μοναρχία, την ανισότητα, την τυφλή υπακοή και πίστη στο εξ αποκαλύψεως μοναδικό δόγμα, την Εκκλησία των παθητικών πιστών. Θα πρέπει συνεπώς να διαλέξουμε: αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ή βυζαντινό χριστιανισμό, αυτονομία ή ετερονομία, όπως σωστά προτείνει ο Κ. Καστοριάδης.² Και τα δύο μαζί δεν γίνεται, είναι σχήμα οξύμωρο. Οσον αφορά τον άλλο μύθο του νεοελληνικού χριστιανισμού για τον ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821, παραπέμπουμε στις εύστοχες επισημάνσεις του Σ. Πολυμίλη για τον αρνητικό ρόλο της Εκκλησίας.³ Προσθέτουμε μόνο δύο κείμενα των Πατριαρχείων του έτους 1798.
ΓΙΩΡΓΟΥ Ν. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ πηγή http://oikonomouyorgos.blogspot.gr/2009/01/to-x.html
Κατά του Βυζαντίου μέρος β
ΑπάντησηΔιαγραφή«...Η διπλή και ταυτόχρονη αναφορά στην αρχαία Ελλάδα και στο Βυζάντιο, που αποτέλεσε το επίσημο πιστεύω του νεοελληνικού κράτους και του πολιτιστικού κατεστημένου της χώρας επί 150 χρόνια, οδήγησε –και οδηγεί– σε αδιέξοδο. Κατά πρώτο και κύριο λόγο, οι δύο αυθεντίες, που επικαλείται αυτή η στάση, είναι διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους – είναι σε πλήρη αντίθεση. Ή κοιτάς τους αρχαίους Έλληνες ή κοιτάς το Βυζάντιο. Αν κοιτάς και τα δύο μαζί, αλληθωρίζεις κατ’ ανάγκη. Και αν αλληθωρίζεις, βλέπεις τα πράγματα στραβά.
»Γιατί οι δύο αυτές καταβολές είναι αντιφατικές; Διότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι ένας πολιτισμός ελευθερίας και αυτονομίας, που εκφράζεται στο πολιτικό επίπεδο σαν πολιτεία ελευθέρων πολιτών που συμμετέχουν στα κοινά και συλλογικά αυτοκυβερνώνται, και στο πνευματικό επίπεδο με την ακατάπαυτη επαναστατική ανανέωση και αναζήτηση.
»Ο βυζαντινός πολιτισμός είναι ένας πολιτισμός θεοκρατικής ετερονομίας, αυτοκρατορικού αυταρχισμού –καθιερωμένο από την Εκκλησία, διότι ο αυτοκράτορας είναι ο τοποτηρητής του Χριστού επί της Γης– και πνευματικού δογματισμού. Στο Βυζάντιο δεν υπάρχουν πολίτες, υπάρχουν υπήκοοι. Ούτε υπάρχουν στοχαστές, υπάρχουν απλώς σχολιαστές ιερών κειμένων. Η προσπάθεια συνδυασμού και συμφιλίωσης αυτών των δύο πηγών, δεν μπορούσε παρά να νεκρώσει κάθε δημιουργική προσπάθεια και να οδηγήσει σ’ έναν στείρο σχολαστικισμό, όπως αυτός που χαρακτήριζε όλον το 19ο αιώνα κι ένα καλό μέρος του 20ού».
Πρώτα-πρώτα, υπάρχει μια βασική αντινομία, που ο νεότερος ελληνισμός ποτέ δεν κατάφερε να λύσει: είναι αυτή η καταπληκτικά αντιφατική επίκληση ταυτόχρονα της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και της χριστιανο-βυζαντινής παράδοσης, που είναι τελείως ασυμβίβαστες μεταξύ τους. Ή θεωρεί κανείς ότι ένα σημείο και το ξεκίνημα είναι ο Επιτάφιος του Περικλέα, ή είναι με τους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Και τα δύο πράγματα δεν συμβιβάζονται. Ή η αθηναϊκή δημοκρατία ήτανε κάτι, ή η βυζαντινή θεοκρατία είναι το πρότυπο ή το σπέρμα"
Κορνήλιος Καστοριάδης πηγή http://www.anixneuseis.gr
Έχουμε (ως περιοχή Ακτίου Βόνιτσας) τόσο χαμηλό επίπεδο μόρφωσης ( δηλαδή αντίληψης ..διότι η μόρφωση αντίληψη είναι ) και δεν καταδέχεται κανείς να πει ή να σχολιάσει κάτι στα παραπάνω;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τι λέω αυτά είναι "θολοκουλτουριάρικα αριστερά με δεξιό πρόσημο" που λέει και το παπαγαλάκι συχνά πυκνά εδώ μέσα στο blog .....προς το παρον θα ασχοληθούμε με την νίκη του κάρυ ...θα γλεντήσουμε στις καφετέριες της Κατούνας την νίκη της δημοκρατικής παράταξης του Κάρυ ...και μετέπειτα θα κοιτάξουμε και για κανένα γκομενάκι.
Α ρε Βάρναλη
".....Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς!
Kοίτα! Oι άλλοι έχουν κινήσει κι έχ' η πλάση κοκκινίσει
κι άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα, άλλη γη."
Προκαλείς αντιγράφοντας, απλά και μόνο γιατί κάποιος ικανοποιεί την ανάγκη διαφοροποίησής σου . Προσβάλλεις μάλιστα το πνευματικό υπόβαθρο των κατοίκων της περιοχής, αυτοεξαιρούμενος την ιδιότητα, παραβιάζοντας τη βασική παραδοχή του Σωκράτη «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Τι εννοεί αλήθεια ο ποιητής «κι άλλος ήλιος έχει βγει σ’ άλλη θάλασσα….» ; Έχεις κατά νου τον ολιγόχρονο Παραβάτη αλλά αγνοείς πόσα προσεφερε το Βυζάντιο στη διάσωση - διάδοση του ελληνικού πνεύματος. Μπερδεύεις την οργάνωση μιας αυτοκρατορίας με τις πόλεις – κράτη. Αγνοείς τη πολιτική και κοινωνική σημασία του αφιερώματος των Αθηναίων «τω αγνώστω Θεώ» και τη σχέση τους με την όποια θρησκεία. Αναζήτησε στην ιστορία άλλων λαών την ανάλογη σχέση και τη σημασία όχι μόνο στη κοινωνική οργάνωση αλλά και τη πολιτική δράση. Ποια είναι η άποψή σου : Το Βυζάντιο υπήρξε συνέχεια του κράτους του Μ. Αλεξάνδρου ή όχι; Μήπως ο Βάρναλης σε περιγράφει ; Αν ναι, σου εύχομαι καλό κουράγιο στη προσπάθεια επαναπροσανατολισμού σου. Αν όχι, καλή περπατησιά στο μοναχικό σου δρόμο και κόσμο. Μάλλον είναι εξυπνότεροι όσοι σε αγνόησαν. Ανησυχώ όμως για την υγεία σου. Να είσαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγράφω ακριβώς για να προκαλέσω συζήτηση .....και στην πρόσκληση ανταποκρίθηκε 1(ολογράφως ένας ) ...δηλαδή εσύ !!
ΔιαγραφήΑυτό σημαίνει 2 πράγματα:
α) Μάλλον είναι εξυπνότεροι όσοι με αγνόησαν όπως λές και σε βολεύει ( αλλά ταπεινώνεις την ρήση του Σωκράτη «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». ....διότι "οιδες"(γνωρίζεις) πριν από μένα για μένα ....οπότε σε άπταιστα νεοελληνικά ..."τρελός παπάς σε βάφτησε "
β)Το πνευματικό επίπεδο των κατοίκων της περιοχής είναι χαμηλό πραγματικά και δες καταλαβαίνουν τίποτε από τα παραπάνω !!
Θα επιλέξω την κουρτίνα νούμερο β γιατί με βολεύει ...μιας και σε βολεύει το α εσένα!!
Στα ερώτηματα που θέτεις θα απαντήσω καταρχήν στο ένα και αναλογα εάν επανέρθεις θα αναφερθώ και στο Ελληνικό μεσαίωνα του Βυζαντίου στο ρόλο της εκλησίας στην Επανάσταση του 1821 ...και γιατί είμαστε η μόνη χώρα του κόσμου που το υπουργείο παιδείας ονομάζεται και θρησκευμάτων ενώ απίθανοι παππάδες(Σεραφειμ) από άμβωνος θεωρούν την αναπηρία του Στίβεν Χόπκινς φυσιολογική κατάρα του θεού που τον αμφισβητεί!!
Απαντώ προσωρινά σε ένα ...τι εννοεί ο ποιητής Βάρναλης δεν τον πήρε χαμπάρι η εκκλησία να τον αφορίσει ίσως επειδή ήταν απασχολημένη με τον αφορισμό του Καζαντζάκη .
Λέει λοιπόν ο ποιητής στο ίδιο ποιήμα ( Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου)
"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κ' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω."
Το εμπέδωσες μόνο οι ραγιάδες και τα χαϊβάνια.... φως ζητάνε εξ ουρανού.;;
Mη το ξεχάσω ....ένα ερωτηματάκι και εγώ ....."ποια η σημασία μια χώρα του κόσμου να στέλνει αεροπλανάκι για να παραλάβει το ...άγιο φως"
ΥΓ
Να μην ανησυχείς για την υγεία μου είναι καλή ...επειδή όμως ένας τρελός ποτέ δεν παραδέχεται ότι είναι τρελός .....να ο κατάλογος με τους ψυχιάτρους που μπορείς να βοηθηθείς.(Νομίζω ότι κάνουν και καλή τιμή σε αυτούς που ασχολούνται με τα "εκπαιδευτήρια" και την "εκπαίδευση")
http://www.psixiatroi.gr/
2. "....το Βυζάντιο στη διάσωση - διάδοση του ελληνικού πνεύματος...." καλό ανέκδοτο ξεράθηκα στο γέλιο!!
Να δεις ...να δεις ...ποιος έλεγε καλύτερα "τούρκικο σαρίκι μέσα στην Πόλη ....παρά παπική τιάρα";;
Διαγραφή